Tuesday, February 1, 2011

Бас ...

Рассыпающая звезды

Не всегда чужда ты и горда
И меня не хочешь не всегда,
Тихо, тихо, нежно, как во сне,
Иногда приходишь ты ко мне.
Надо лбом твоим густая прядь,
Мне нельзя ее поцеловать,
И глаза большие зажжены
Светами магической луны.
Нежный друг мой, беспощадный враг,
Так благословен твой каждый шаг,
Словно по сердцу ступаешь ты,
Рассыпая звезды и цветы.
Я не знаю, где ты их взяла,
Только отчего ты так светла
И тому, кто мог с тобой побыть,
На земле уж нечего любить?
«Ты совсем, ты совсем снеговая,
Как ты странно и страшно бледна!
Почему ты дрожишь, подавая
Мне стакан золотого вина?»
Отвернулась печальной и гибкой...
Что я знаю, то знаю давно,
Но я выпью, и выпью с улыбкой
Все налитое ею вино.
А потом, когда свечи потушат
И кошмары придут на постель,
Те кошмары, что медленно душат,
Я смертельный почувствую хмель...
И приду к ней, скажу: «Дорогая,
Видел я удивительный сон.
Ах, мне снилась равнина без края
И совсем золотой небосклон.
Знай, я больше не буду жестоким,
Будь счастливой, с кем хочешь, хоть с ним,
Я уеду далеким, далеким,
Я не буду печальным и злым.
Мне из рая, прохладного рая,
Видны белые отсветы дня...
И мне сладко — не плачь, дорогая,—
Знать, что ты отравила меня».
Гэгээрэл:



• Тайван, амгалан, өөртөө итгэлтэй байх


• Айдасгүй байх.


• Өөрийн мөрөөдөж буй амьдралыг сонгох боломж.


• Бүх зүйлийг хайрлах хайр


• Амьдралын чухал нэгэн хэсэг гэдгээ мэдэрч өөрийгөө хайрлах.


• Бид бүгд материаллаг хэлбэрт оршиж буй нэгдмэл сүнсний нэгэн хэсэг тул бүгд нэг цул болохыг ойлгох.


• Амьдрал мөнх, үхэл бол өөр оршихуйд шилжих шилжилт гэдгийг ойлгох.


• Бусдын үзэл бодлоос хамааралгүй байх.


• Бусдыг үнэлж дүгнэхгүй байх.


• Амьд бүхэнд орших Бурханлиг гэрлийг олж харахад бэлэн байх.


• Амьдралын явцад энерги улам нэмэгдэхийг мэдрэх.


• Өөрийгөө боловсруулах, мэдлэг олж авахыг эрмэлзэх.


• Хайр, хайр бас дахин хайр.

Эдгээрийг мэдэрч амьдарч байвал та Гэгээрэлд хүрчээ
Нэгэн алдартай дорнын түүх ...
Сохор нэгэн модны сүүдэрт сууж байв гэнэ. Түүний дэргэд хаан ирээд хөлд нь хүрч:
- Ноёнтон минь, нийслэл хот орох зам зааж өгнө үү, гэв.
Түүний дараа сайд хараагүй түүнээс мөн л нийслэл хот орох зам зааж өгөхийг хүсэв. Эцэс сүүлд нь албат зарц нь хараагүй хүнийг алгадаад: "Тэнэг минь сэрээч, бид яаж хот орохыг хэлээд аль" гэв. 
Хааны цуваа төөрсөн байж ... Хааны цуваа явж өнгөрсний дараа хараагүй хүн чангаар инээд алдав. Болсон явдлыг санамсаргүй ажигласан нэгэн хараагүй түүнээс,
-Яагаад инээснийг чинь асууж болох уу? гэтэл,
- Хамгийн эхэнд надаас хаан зам асуусан, түүний дараа сайдтан, эцэс сүүлд нь албат зарц зам асуусан гэв.
Гайхшралд орсон ажиглагч:
- Чи яаж мэдэж байгаа юм бэ? Чи чинь хараагүй биз дээ, гэхэд
Хараагүй хүн:
-  Тэдний биеэ авч явж байгаа байдлаас л ... хаантан өөртөө итгэлтэй байсан учир миний хөлөнд хүрсэн, сайдтан өөртөө итгэлтэй ч хааны энд хүрэхгүй, албат зарц нь өөртөө итгэх итгэлээ бүрэн алдсан байх тул намайг цохиход хүрсэн. Тэрээр их зовлонтой байгаа бололтой.

Өөрийнхөө давуу байдлыг дөвийлгөх, батлах гэж оролдох ямар ч шаардлага үгүй.




Ошогийн өдөр тутмын бясалгал 208